Aktorerik gabeko antzerkiaren erakusle, oihalek hartzen dute agertokia. Ekitaldi arteko trantsizio elementu huts izateari utzita, oihala eszena bera bihurtzen da. Antzerki lana oihalen igotze eta jaisteak egituratuta dago, konbinazio kromatiko etengabeak sortuz. Erritmo eta mugimendu aniztasunak oihal eta kolore ezberdinen arteko ausazko elkartzeak ahalbidetzen ditu.
El Público, Federico García Lorca zentroa. Granada, 2015.